1- تفاوت های فردی …
ما انسان ها همگی با یکدیگر تفاوت داریم. هر انسانی از ترکیب هوشی متفاوتی برخوردار است و توانایی های متفاوتی دارد. برنامه های یادگیری می بایست با توجه به ویژگی ها و تفاوت های فردی دانش آموزان طراحی شود تا آن ها با لذت و علاقه مندی به یادگیری بپردازند.
2- تفکرپروری . . .
پرسش های بنیادین محرک تفکرند و تفکر همان پرسیدن است و یادگیرنده اندیشمند فردی است که پرسشگر باشد.
پرسیدن ویژگی مهم کودکان است و هدف ، تربیت یادگیرنده ای با ذهن جستجوگر و پرسشگر است. که با بحث و گفتگو و فضای تبادل نظر،تفکرپروری رشد می کند و ایده های خلاقانه را در ذهن پرورش می دهند.
3- مسئولیت پذیری . . .
بکارگیری یادگیری مشارکتی ،توجه به درونی کردن انگیزه ها، پذیرفتن و هدایت حق انتخاب یادگیرنده در یادگیری و هدایت وهمراهی او در جهت
دیده شدن توانمندی هایش از جمله عواملی هستند که سبب شکل گیری پذیرش مسئولیت در یادگیرنده می شود و باید دربستر فعالیت های گوناگون مسئولیت پذیری تمرین شود تا قدرت و توانمندی برنامه ریزی و پذیرش نتایج کارها را بدست آورند.
4- خودکارآمدی . . .
بستری که در آن یادگیرنده در تالش است بدون وابستگی به محیط طبیعی و اجتماعی در راستای اهداف خود قدم بردارد و عدم موفقیت خویش را وابسته به شرایط محیطی نمی داند بلکه همواره سعی می کند محیط را برای آن اهداف تغییر دهد.
5- حق انتخاب . . .
ایجاد فضایی که حق انتخاب و آزادی عمل را به عنوان یکی از اساسی ترین ارکان تربیت برای یادگیرنده فراهم می کند. زمانی که یادگیرنده با هدایت مربی و پیشنهاد های بسیار او، برای احساسات و عواطف اش ، نشاط و بازی و بروز توانمندی هایش دست به انتخاب و عمل میزند در اصل خودکنترلی را تمرین می کند.
6- مسئله محوری . . .
مادامی که مسئله و نیازی نباشد یادگیری واقعی اتفاق نمی افتد. ما فضای یادگیری را به گونه ای برای یادگیرنده طراحی می کنیم که با نیازها و چالش هایی از جنس زندگی مواجه شود و محتوای آموزشی از منابعی است که یادگیرنده برای حل مسئله هایش به آن مراجعه می کند.